Μια ανεπανάληπτη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο τίμησε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, με χιλιάδες κόσμου να τραγουδούν για ειρήνη, κοινωνική δικαιοσύνη και ελπίδα.

Το Καλλιμάρμαρο ένωσε τις φωνές του για τον Μίκη

Το βράδυ της 25ης Ιουνίου, το Καλλιμάρμαρο δεν φιλοξένησε απλώς μια μουσική εκδήλωση. Έζησε ένα συλλογικό ξέσπασμα μνήμης και ελπίδας, μια βραδιά που θύμισε σε όλους πως η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο – όπως το έκανε και ο Μίκης.

Πάνω από 50.000 θεατές έδωσαν το παρών, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα: ο Θεοδωράκης δεν είναι παρελθόν – είναι παρόν και μέλλον.

Καλλιτέχνες που ένωσαν γενιές

Η σκηνή φιλοξένησε μερικά από τα πιο εμβληματικά ονόματα της ελληνικής μουσικής. Η Μαρία Φαραντούρη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Γιώτα Νέγκα, ο Κώστας Μακεδόνας και πολλοί άλλοι τίμησαν τον μεγάλο συνθέτη με ερμηνείες που συγκλόνισαν.

Ιδιαίτερη στιγμή αποτέλεσε η συμμετοχή του Άγγελου Θεοδωράκη, εγγονού του Μίκη, που ερμήνευσε αγαπημένα έργα του παππού του, με τη φρεσκάδα και τη συγκίνηση που φέρνει η συνέχεια μιας βαριάς παρακαταθήκης.

Πέρα από τη μουσική – Ένα μήνυμα ειρήνης

Η συναυλία ξεπέρασε τα όρια του πολιτισμού. Ήταν μια κραυγή κατά του πολέμου, της καταπίεσης και της αδικίας. Οι παλαιστινιακές σημαίες, τα πανό ειρήνης, τα συνθήματα για αλληλεγγύη… μετέτρεψαν το στάδιο σε χώρο αντίστασης και ελπίδας.

Σε μια εποχή όπου η βία θεριεύει, η φτώχεια εξαπλώνεται και οι κοινωνίες διχάζονται, η μουσική του Θεοδωράκη υπενθύμισε σε όλους πως ο πολιτισμός δεν είναι ουδέτερος – είναι στάση. Και η στάση του Μίκη ήταν πάντα στο πλευρό των λαών, της ειρήνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Γιατί ο Θεοδωράκης μας αφορά σήμερα

Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν έγραφε μόνο νότες· έγραφε ιστορία. Και κάθε του τραγούδι ήταν ένας μικρός φάρος:

• Για έναν κόσμο χωρίς πολέμους
• Για κοινωνική δικαιοσύνη
• Για αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων
• Για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τη ζωή

Σήμερα, που όλα αυτά απειλούνται, ο λόγος και η μουσική του παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ. Δεν είναι νοσταλγία. Είναι ανάγκη.

“Όσο τραγουδάμε, δεν φοβόμαστε”

Η συναυλία αυτή δεν ήταν αποχαιρετισμός. Ήταν υπόσχεση.
Ότι η φωνή του Μίκη θα συνεχίσει να ακούγεται μέσα από όλους εμάς.
Ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν για έναν καλύτερο κόσμο,
κανένας δεν είναι μόνος.

Ολόκληρη αυτή η σπουδαία διοργάνωση φέρει τη σφραγίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που ανέλαβε την πρωτοβουλία και το βάρος της υλοποίησης αυτής της μνημειώδους βραδιάς. Με απόλυτο σεβασμό στο έργο, την πολιτική παρακαταθήκη και το πανανθρώπινο μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη, το ΚΚΕ τίμησε όχι απλώς τον δημιουργό, αλλά τον αγωνιστή, τον παγκόσμιο Έλληνα, τον οραματιστή ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους. Του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για τη συνέπεια, την αισθητική ποιότητα και – κυρίως – για το γεγονός ότι κράτησε ζωντανό το νόημα του έργου του Μίκη: πως τέχνη χωρίς πολιτική πράξη είναι μισή, κι ότι η συλλογική μνήμη θέλει φροντίδα, όχι μόνο λόγια.

Αν ήσουν εκεί, γράψε μας πώς το έζησες.
“Η ζωή μπορεί να αλλάξει, όταν τραγουδιέται με πίστη και καρδιά“