Σαν σήμερα, στις 20 Ιουλίου 1974, ξεκίνησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής και κυπριακής ιστορίας. Πενήντα ένα χρόνια μετά, ο απόηχος εκείνης της ημέρας παραμένει ζωντανός στις καρδιές των Κυπρίων και όλων των Ελλήνων. Είναι μια ημέρα μνήμης, πένθους, αλλά και διαρκούς υπενθύμισης για το αίτημα δικαιοσύνης που παραμένει ανεκπλήρωτο.

Η Εισβολή

Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, η Τουρκία, επικαλούμενη το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατά του εκλεγμένου προέδρου Μακαρίου και τη δήθεν προστασία των Τουρκοκυπρίων, εξαπέλυσε στρατιωτική επιχείρηση στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας». Με την απόβαση στρατευμάτων στη βόρεια ακτή του νησιού, ξεκίνησε μια αιματηρή περίοδος που κορυφώθηκε με τη δεύτερη φάση της εισβολής τον Αύγουστο του 1974.

Από την επιχείρηση αυτή, το 37% του κυπριακού εδάφους παραμένει υπό τουρκική κατοχή μέχρι σήμερα. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή εξαφανίστηκαν. Περίπου 200.000 Ελληνοκύπριοι εκτοπίστηκαν βίαια από τις εστίες τους και έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.

Η Κατοχή Συνεχίζεται

Περισσότερα από μισό αιώνα μετά, η Κύπρος εξακολουθεί να είναι ένα διχοτομημένο νησί. Το Κυπριακό ζήτημα παραμένει άλυτο, παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες διαπραγμάτευσης και την εμπλοκή του ΟΗΕ και της διεθνούς κοινότητας. Η κατοχή της βόρειας Κύπρου από τον τουρκικό στρατό και η παρουσία του ψευδοκράτους, που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, αποτελούν διαρκή πρόκληση για το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Σημασία της Μνήμης

Η 20ή Ιουλίου δεν είναι απλώς μια επέτειος. Είναι μια υπενθύμιση των θυσιών, της αδικίας και της ανάγκης για ενότητα και εθνική αξιοπρέπεια. Είναι η φωνή όσων χάθηκαν, όσων αγνοούνται, όσων ξεριζώθηκαν. Η ιστορική μνήμη πρέπει να διατηρείται ζωντανή, όχι για να καλλιεργεί μίσος, αλλά για να ενισχύει την προσήλωση στην ειρήνη, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

Το Χρέος μας

Η σημερινή επέτειος αποτελεί κάλεσμα για εθνική ενότητα, ιστορική εγρήγορση και αγώνα για αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Το χρέος απέναντι στους νεκρούς, τους αγνοούμενους και τους πρόσφυγες παραμένει αμετάβλητο: Η Κύπρος να γίνει ξανά ελεύθερη, ενιαία και ανεξάρτητη, χωρίς στρατούς κατοχής και ξένα επεμβατικά δικαιώματα.