Η ροκ μουσική πάντα κουβαλούσε μια δόση θανάτου — όχι μόνο στις θεματικές της, αλλά και στη βαθιά αίσθηση ότι κάθε νότα είναι μια κραυγή απέναντι στο φθαρτό. Και τις τελευταίες μέρες, ο παλμός της σκηνής αραίωσε. Τρεις εμβληματικές φιγούρες του σκληρού ήχου μας άφησαν: ο Ozzy Osbourne, ο Jock McDonald και ο Paul Mario Day.

Μπορεί να προέρχονταν από διαφορετικές σχολές, αλλά το νήμα που τους ένωνε ήταν κοινό: η ακατέργαστη αυθεντικότητα.

Ozzy Osbourne: Το τελευταίο αντίο στον “Prince of Darkness”

Ο Ozzy Osbourne δεν ήταν απλώς ένας frontman. Ήταν ένα ολόκληρο σύμπαν — γεμάτο παραλογισμό, σκοτάδι, πόνο, αλλά και απίστευτη δύναμη. Από τη θρυλική του πορεία με τους Black Sabbath μέχρι την ακραία, αλλά και τρυφερά ανθρώπινη, προσωπική του ιστορία, ο Ozzy καθόρισε αυτό που λέμε heavy metal ψυχολογία. Ο θάνατός του (πραγματικός ή προ των πυλών, ανάλογα με το τι θα ανακοινωθεί), μοιάζει σαν να χάνεται ένας θεμέλιος λίθος ενός ολόκληρου μουσικού οικοδομήματος.

Jock McDonald: Το punk που κολύμπησε κόντρα στο ρεύμα

Ο frontman των Bollock Brothers δεν ήταν ποτέ mainstream – και ακριβώς αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν του. Ο Jock έπαιξε με τα όρια του σοβαρού και του σατιρικού, μετατρέποντας το punk σε ένα εναλλακτικό σχόλιο πάνω στην ίδια την κουλτούρα της μουσικής. Ο θάνατός του σε «παράξενο ατύχημα στο νερό» μοιάζει με μια ειρωνεία της μοίρας για έναν άνθρωπο που ζούσε κυριολεκτικά κόντρα στο ρεύμα. Η μουσική του, όμως, δεν πνίγηκε. Επιπλέει – ατίθαση και σαρκαστική.

Paul Mario Day: Η φωνή που ξεκίνησε την επανάσταση των Iron Maiden

Λίγοι θυμούνται το όνομά του, μα πολλοί χρωστούν σε αυτόν το ξεκίνημα μιας παγκόσμιας θύελλας. Ο Paul Mario Day ήταν η πρώτη φωνή των Iron Maiden, όταν η μπάντα ακόμη γεννιόταν στα βρετανικά γκαράζ. Αν και δεν έγινε ποτέ εμπορικά γνωστός όσο οι διάδοχοί του, η συμβολή του στο New Wave of British Heavy Metal είναι ανεκτίμητη. Με την μπάντα More, άφησε την υπογραφή του στο “Warhead” και σε αναρίθμητες συναυλίες γεμάτες ενέργεια και ιδρώτα.

Η μουσική δεν τελειώνει με τον θάνατο

Οι θάνατοι των Ozzy, Jock και Paul δεν είναι το τέλος. Είναι ένα ηχηρό υπενθύμιση πως οι θρύλοι δεν πεθαίνουν. Συνεχίζουν να ζουν σε κάθε riff, σε κάθε φωνητική παραμόρφωση, σε κάθε ακρόαση στο ραδιόφωνο — σαν να μας ψιθυρίζουν: “Σας δείξαμε τον δρόμο. Τώρα φωνάξτε τον με τη δική σας φωνή.”

Στον δικό μας ραδιοφωνικό σταθμό, κρατάμε τη μνήμη τους ζωντανή. Με ειδικό ραδιοφωνικό αφιέρωμα ( τον Σεπτέμβριο), και με το repeat στο “Paranoid”, στο “Harley David”, στο “Warhead” που αρνείται να σιωπήσει.

Γιατί η μουσική δεν είναι ποτέ παρελθόν!!!