
Greek Public Book Awards – Ελληνικά Βραβεία Βιβλίου 2025
2. Ιουλίου 2025
Ελλάδα Πρωταθλήτρια Ευρώπης 2004: Το έπος της Λισαβόνας, 21 χρόνια μετά
4. Ιουλίου 2025Άγνωστες ιστορίες, αγαπημένων τραγουδιών!!!

Η άγνωστη ιστορία πίσω από το τραγούδι «Σαν σταρ του σινεμά» του Νίκου Ζιώγαλα
Κάποια τραγούδια κρύβουν μέσα τους προσωπικές στιγμές – μνήμες που μεταμορφώθηκαν σε μελωδία. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι το «Σαν σταρ του σινεμά», μια από τις πιο χαρακτηριστικές δημιουργίες του Νίκου Ζιώγαλα και αγαπημένο κομμάτι της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Η ιστορία ξεκινά στο Κολωνάκι, περίπου 40 χρόνια πριν, σε ένα θρυλικό μπαρ της εποχής με το όνομα «Λούκι». Εκεί, σε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε κινηματογραφικό σκηνικό – γεμάτο παλιούς προβολείς, φώτα χαμηλά και σιωπηλές ματιές – ο νεαρός τότε Ζιώγαλας εργαζόταν ως μπάρμαν. Ήταν ένα σημείο συνάντησης της νυχτερινής Αθήνας, γεμάτο μορφές που έμοιαζαν να έχουν ξεπηδήσει από παλιό φιλμ.
Μια μέρα, εμφανίστηκε μια μυστηριώδης γκαρσόνα. Κανείς δεν έμαθε ποτέ από πού ήρθε ή πότε ακριβώς έφυγε. Για μερικούς μήνες, όμως, με την ήσυχη παρουσία και τον αέρα παλιάς κινηματογραφικής ηρωίδας, έδωσε έναν παράξενο παλμό στον χώρο. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας που γεννήθηκε σιωπηλά μέσα στον Ζιώγαλα έγινε αργότερα έμπνευση.
«Νόμιζα πως με ήθελε. Περίμενα, δεν βιαζόμουν… Φοβόμουν να κάνω την πρώτη κίνηση. Όταν τελικά της μίλησα, μου είπε “Να το συζητήσουμε;” και εγώ πάγωσα. Έφυγα γεμάτος σύγχυση. Εκείνο το βράδυ, γεννήθηκε το τραγούδι», έχει εξομολογηθεί.
Το τραγούδι “Σαν σταρ του σινεμά” γράφτηκε μέσα σε αυτή την εσωτερική αναταραχή. Ήταν η λύτρωση από μια συναισθηματική εκκρεμότητα. Με τη νοσταλγική του μελωδία και στίχους που μοιάζουν με σκηνές ασπρόμαυρης ταινίας, άγγιξε χιλιάδες καρδιές – γιατί μίλησε για κάτι βαθιά ανθρώπινο: το άγγιγμα ενός έρωτα που δεν πρόλαβε να ανθίσει.
Σήμερα, το κομμάτι παραμένει διαχρονικό, όχι μόνο ως μουσική επιτυχία, αλλά και ως υπενθύμιση πως η έμπνευση μπορεί να γεννηθεί στις πιο αθόρυβες, ανεπαίσθητες στιγμές. Και πως κάποιοι άνθρωποι, ακόμη κι αν περάσουν φευγαλέα από τη ζωή μας, αφήνουν ανεξίτηλο αποτύπωμα — σαν σταρ του σινεμά, που χάνονται στο σκοτάδι της αίθουσας, αλλά μένουν για πάντα στη μνήμη.