Ήταν μια μέρα γεμάτη σύννεφα και ανάσες βαριές· ένας αγώνας δρόμου με μνήμη και σκοπό. Κι ανάμεσα στους δρομείς, εκείνος ξεχώρισε. Όχι μόνο για τη σπάνια ταχύτητα, αλλά για κάτι πολύ βαθύτερο.

Έφτασε πρώτος, σχεδόν αθόρυβα, σαστισμένος. Κρατούσε ένα λευκό γαρύφαλλο. Το άφησε ευλαβικά στα λευκά σκαλοπάτια. Εκεί που κάποτε σίγησε μια φωνή. Εκεί όπου η σιωπή έγινε σύμβολο.

Το πλήθος, που περίμενε τη δική του εκκίνηση, σταμάτησε. Έγινε κύμα συγκίνησης. Χειροκρότημα, βλέμματα βουρκωμένα, σιωπηλές ευχές. Εκείνος, για μια στιγμή, νόμισε πως είχε φτάσει στον τερματισμό. Μα συνέχισε.

Κι όταν έφτασε στη Νέα Παραλία, στο ύψος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μέσα από 3 χιλιόμετρα σιωπηλού μόχθου, τον αγκάλιασε ο κόσμος. Σταμάτησαν οι περαστικοί, για να τον χειροκροτήσουν. Δεν τον ήξεραν. Μα τον ένιωσαν.

Δεν χρειάστηκε βάθρο, ούτε σημαίες. Ένα μετάλλιο ίδιο με όλων, κι ένα χαμόγελο με τους γονείς εκείνου του παιδιού που πια δεν τρέχει μαζί μας. Εκεί, στη σύντομη αυτή γνωριμία, γεννήθηκε ένας δεσμός.

Έτρεξε με τα κιτρινόμαυρα. Όπως κι εκείνος που τίμησε. Μια σύμπτωση που δεν περνά απαρατήρητη. Μα και κάτι παραπάνω — ένας άγραφος κώδικας ενότητας και τιμής.

Βρέθηκε στην πόλη μας ως φοιτητής, φέρνοντας μαζί του όχι μόνο τις σπουδές του στη Γλυπτική, αλλά και την ψυχή ενός ανθρώπου που ζει με πάθος και ουσία. Ζωγραφίζει, αγωνίζεται, παίζει μουσική, αγαπά τον αθλητισμό και τους ανθρώπους.

Είδε μια αφίσα. Ήρθε να τρέξει. Κι άφησε αποτύπωμα ανεξίτηλο. Είπε μόνο: «Ο αθλητισμός ενώνει». Και το πίστεψε. Το φόρεσε. Στην πλάτη του, τα λόγια μας έγιναν πράξη:
Ο Αθλητισμός Ενώνει – Δεν Σκοτώνει

Μπορεί σε λίγο να φύγει. Μα εδώ θα μείνει κάτι δικό του. Κι εμείς, απλώς θέλουμε να του πούμε…

Ναι, είσαι ήδη σημαντικός.
Όχι γιατί σε βάλαμε σε βάθρο. Αλλά γιατί στάθηκες εκεί όπου πολλοί δεν τολμούν:
Στην πλευρά της καρδιάς.

Υ.Γ. Πριν ακόμα συναντηθούμε, ζήτησε να προηγηθεί χρονικά. Ήθελε να προλάβει μια διοργάνωση άλματος εις ύψος στην Κάμαρα. Και κάπου εκεί γεννήθηκε μια τρελή ιδέα. Να φορέσει τη μπλούζα μας. Να σταθεί ως άτυπος πρεσβευτής ενός αιτήματος που δεν έχει πατρίδα, ούτε χρώμα:
Να αποκτήσει ο τόπος ένα μνημείο για την μνήμη που μας ενώνει.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, είπε ναι.

Σε ευχαριστούμε, Dani.