γράφει ο Ευγένιος Κοέν

Ο πρόσφατος αγώνας ανάμεσα στη 1860 Μονάχου και τη δεύτερη ομάδα της Στουτγκάρδης δεν έμεινε στην ιστορία για το θέαμα ή το αποτέλεσμα του 1-1, αλλά για τη συμπεριφορά του διαιτητή, η οποία άνοιξε ξανά τη συζήτηση γύρω από τη διαιτησία – αυτή τη φορά όχι στην Ελλάδα, αλλά στη Γερμανία. Το ερώτημα που προκύπτει είναι σαφές: είναι οι Έλληνες διαιτητές οι μόνοι που συγκεντρώνουν αρνητικά σχόλια και προκαλούν εντάσεις;

Η διαιτητική παρουσία στον συγκεκριμένο αγώνα χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως εριστική και προκλητική. Η στάση του ρέφερι, σε συνδυασμό με πιθανή απειρία του σε αυτό το επίπεδο, δημιούργησε ένα κλίμα εκνευρισμού που λίγο έλειψε να φτάσει μέχρι τις κερκίδες. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, ιδιαίτερα σε ένα πρωτάθλημα που θεωρείται υπόδειγμα οργάνωσης και πειθαρχίας.

Η διοργανώτρια αρχή αναμένεται να εξετάσει τη διαιτητική απόδοση και τις αποφάσεις που οδήγησαν σε ένταση, καθώς η εικόνα του αγώνα έφερε στο φως ένα ενδεχόμενο πρόβλημα: μήπως ακόμα και το γερμανικό ποδόσφαιρο, με την παράδοση και τη φήμη του για επαγγελματισμό, βρίσκεται αντιμέτωπο με ζητήματα που θυμίζουν άλλες, λιγότερο οργανωμένες λίγκες;

Αν σε χαμηλότερες κατηγορίες αρχίζουν να εμφανίζονται συμπεριφορές που δεν συνάδουν με το «ευ αγωνίζεσθαι», τότε η κρίση δεν αφορά απλώς τη διαιτησία, αλλά την ίδια τη φιλοσοφία του αθλήματος. Το περιστατικό αυτό λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η επαγρύπνηση και η τήρηση των κανόνων του αθλητικού πνεύματος δεν είναι προνόμιο καμίας χώρας ούτε καμίας κατηγορίας – είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη διασφάλιση της ποιότητας και του κύρους του ποδοσφαίρου διεθνώς.

Σε αυτό το πλαίσιο, το τελικό σκορ του αγώνα περνά σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που μένει είναι η ανάγκη για αναθεώρηση, αυστηρότερη αξιολόγηση και ουσιαστική στήριξη των διαιτητών, ώστε να αποφευχθούν ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον – είτε στη Γερμανία είτε οπουδήποτε αλλού.

Φωτογραφίες και βίντεο: Ευγένιος Κοέν