ίσω από ένα από τα πιο αγαπημένα ελληνικά τραγούδια κρύβεται μια προσωπική ιστορία αγάπης, γεννημένη μέσα σε μια απλή καθημερινή στιγμή. Η «Πριγκιπέσσα» του Σωκράτη Μάλαμα: Το τραγούδι που γεννήθηκε από μια απλή στιγμή και έγινε διαχρονικό

Σπάνια ένα τραγούδι καταφέρνει να ξεπεράσει τα όρια του ρεπερτορίου του δημιουργού του και να γίνει σημείο αναφοράς για ολόκληρες γενιές. Η «Πριγκιπέσσα» του Σωκράτη Μάλαμα ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Ένα τραγούδι που, χωρίς την παραμικρή επιτήδευση, κατάφερε να αγγίξει χιλιάδες ακροατές και να διατηρεί αμείωτη τη δημοφιλία του περισσότερο από δύο δεκαετίες μετά την πρώτη του κυκλοφορία.

Το τραγούδι περιλαμβάνεται στον δίσκο Ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς και αποτελεί, κατά γενική ομολογία, τη μεγαλύτερη επιτυχία του Σωκράτη Μάλαμα. Αν και ο ίδιος δεν ακολουθεί τη λογική των charts, η «Πριγκιπέσσα» γνώρισε τεράστια απήχηση, καταγράφοντας υψηλές πωλήσεις σε φυσικά και ψηφιακά μέσα, ενώ συνεχίζει να είναι από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του κοινού στις ζωντανές του εμφανίσεις.

Η ενορχήστρωση, δια χειρός Άκη Κατσουπάκη, διαφοροποιείται ελαφρώς από το συνηθισμένο ύφος του Μάλαμα, συνδυάζοντας ηλεκτρικά όργανα με παραδοσιακά, όπως τον τζουρά και τη στάμνα. Το αποτέλεσμα είναι μια μουσική ισορροπία ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο, που αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του τραγουδιού.

Πίσω από τους λιτούς, μα τόσο εκφραστικούς στίχους, κρύβεται μια απλή προσωπική ιστορία. Το τραγούδι γράφτηκε σχεδόν αυθόρμητα, ως δώρο γενεθλίων προς μια γυναίκα. Εκείνη τη μέρα, το ζευγάρι βρέθηκε να μοιράζεται ένα λιτό γεύμα από φακές, όταν ο Μάλαμας εμπνεύστηκε τους στίχους παρατηρώντας τη γυναίκα που μαγείρευε. Χωρίς δεύτερη σκέψη, συνέθεσε το τραγούδι επί τόπου. Αρχικά το θεώρησε αστείο, όμως εκείνη διέκρινε την αξία του ήδη από την πρώτη στιγμή. Λίγο αργότερα, η γυναίκα αυτή έγινε και η σύζυγός του.

Η ειλικρίνεια και η αμεσότητα του τραγουδιού είναι ίσως το μυστικό της διαχρονικής του απήχησης. Δεν πρόκειται για έναν τυπικό ύμνο στον έρωτα, αλλά για μια βαθιά ανθρώπινη αποτύπωση της στιγμής και του συναισθήματος. Οι στίχοι του, άλλοτε τρυφεροί κι άλλοτε σχεδόν εξομολογητικοί, μιλούν κατευθείαν στην καρδιά:

Αν και έχει διασκευαστεί και από άλλους καλλιτέχνες, η φωνή του Σωκράτη Μάλαμα παραμένει αξεπέραστη στην ερμηνεία του κομματιού. Με τη χαρακτηριστική του λιτότητα και την εσωτερική δύναμη που τον διακρίνει, καταφέρνει να αποδώσει το συναίσθημα με αφοπλιστική αλήθεια.

Η «Πριγκιπέσσα» είναι ένα από τα τραγούδια που αποδεικνύουν ότι η μεγάλη μουσική δεν χρειάζεται φανφάρες. Χρειάζεται απλώς μια στιγμή έμπνευσης και μια καρδιά που τολμά να την εκφράσει. Δεν είναι μόνο το πιο γνωστό του τραγούδι. Είναι ο συμβολισμός της ίδιας του της πορείας: λιτή, ειλικρινής, αληθινή και βαθιά ανθρώπινη

“Aλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω

έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ.

Μα είναι δώρο άδωρο ν’ αλλάξεις χαρακτήρα

τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό.

Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου

μέσα σ’ αυτό το σπίτι πριγκιπέσα μου,

το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας

απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας.

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ

λάθη στραβά και πάθη μ’ έβγαλαν σωστό.

Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά

πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου”.

Ποιος είναι ο Σωκράτης Μάλαμας

Γεννημένος στις 29 Σεπτεμβρίου 1957 στη Συκιά Χαλκιδικής, ο Σωκράτης Μάλαμας μεγάλωσε μέσα σε ένα μουσικό περιβάλλον, ακούγοντας από μικρός ρεμπέτικα, λαϊκά αλλά και παραδοσιακά τραγούδια. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα εφτά του χρόνια όταν και απέκτησε ένα μπουζούκι, δώρο του πατέρα του. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα εφτά του χρόνια όταν και απέκτησε ένα μπουζούκι, δώρο του πατέρα του.

 Δεν υπήρξε συνέχεια μέχρι τα δεκατρία του οπότε και αποκτά, μόνος του πια – συνειδητά, την πρώτη του κιθάρα. Δεκαεπτά ετών ξεκινά μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και μόλις τελειώνει το Λύκειο αφήνει και πάλι την Ελλάδα για τη Γερμανία όπου και παρακολουθεί μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της ΣτουτγάρδηςΣτην εφηβεία του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όπου και άρχισε να μαθαίνει κιθάρα, ενώ παράλληλα εργάστηκε ως κιθαρίστας σε νυχτερινά κέντρα, συνοδεύοντας γνωστούς τραγουδιστές.

Η στροφή του στη σύνθεση ήρθε στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Ασπρόμαυρες Ιστορίες (1989), σε παραγωγή του Νίκου Παπάζογλου. Από τότε, η πορεία του είναι σταθερά ανοδική, με δίσκους που έχουν αγαπηθεί ευρέως, όπως:

• Παραμύθια (1991),
• Κύκλος (1993),
• 13 καινούργια τραγούδια (1997),
• Ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς (2000),
• Ένα (2010),
• Χάλκινα (2013),
  και πολλούς ακόμα.

Χωρίς ποτέ να ενταχθεί στις μεγάλες δισκογραφικές βιομηχανίες ή στη mainstream σκηνή, ο Μάλαμας έχτισε ένα πιστό κοινό που τον ακολουθεί σταθερά, γεμίζοντας κάθε φορά τα θέατρα και τους συναυλιακούς χώρους όπου εμφανίζεται.

Δεν υπήρξε ποτέ ένας καλλιτέχνης της δημοσιότητας. Παραμένει πιστός στις αρχές του, υπηρετώντας την τέχνη του μακριά από τις εφήμερες τάσεις και τις εμπορικές επιταγές. Η φωνή του, οι συνθέσεις του και ο λόγος του κουβαλούν πάντα μια σεμνότητα και μια σοφία, που συναντά κανείς σπάνια στη σύγχρονη δισκογραφία.