Μια πράξη τιμής, θάρρους και Δημοκρατίας

Δώδεκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Ναυάρχου Νίκου Παππά, ενός ανθρώπου που πέρασε στην ιστορία όχι για τίτλους και αξιώματα, αλλά για το θάρρος του να σταθεί όρθιος, εκεί όπου πολλοί σιώπησαν. Ο Παππάς δεν ήταν απλώς αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Ήταν ένας αγωνιστής της ελευθερίας, ένας φάρος αντίστασης στη σκοτεινότερη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας.

Η πιο ηχηρή πράξη του, το 1973, ήταν όταν πήρε το αντιτορπιλικό «Βέλος», αποχώρησε από ΝΑΤΟϊκή άσκηση στα ανοιχτά της Σαρδηνίας και κατευθύνθηκε στην Ιταλία, ζητώντας πολιτικό άσυλο για τον ίδιο και το πλήρωμά του. Μια ενέργεια που έκανε τον κόσμο να δει πως μέσα στη σιωπή της δικτατορίας υπήρχαν φωνές που αντιστέκονταν. Ο Παππάς δεν το έπραξε για προσωπικό όφελος, αλλά για την τιμή του Πολεμικού Ναυτικού και για την ελπίδα της Δημοκρατίας.

Το Κίνημα του Ναυτικού: Η σιωπηλή φλόγα που ήθελε να γίνει φωτιά

Το Κίνημα του Ναυτικού υπήρξε μια μυστική και συνειδητή προσπάθεια αξιωματικών να ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου, που είχε καθηλώσει την Ελλάδα στη βία, στη λογοκρισία και στον φόβο. Ήταν μια κίνηση στρατιωτών με συνείδηση, όχι απλώς υπακοής αλλά ευθύνης προς τον λαό και το Σύνταγμα.

Από το 1969, οι πρώτοι πυρήνες του Κινήματος οργανώνονταν προσεκτικά, με αρχικά μέλη τους Πλωτάρχες Νίκο Παππά, Σέκερη, Μάλιαρη και άλλους. Μυστικές ορκωμοσίες, σχέδια για ανατροπή, δίκτυα επαφών με πολίτες και αντιστασιακές ομάδες. Σχέδια τολμηρά, ίσως και ρομαντικά: από την απαγωγή του Παπαδόπουλου, μέχρι την κατάληψη νησιών και τον σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας.

Όμως στις 22 Μαΐου 1973, λίγο πριν την έκρηξη, ήρθε η προδοσία. Το Κίνημα αποκαλύφθηκε. Η Χούντα αντέδρασε άμεσα. Άρχισαν συλλήψεις, βασανισμοί, φίμωση. Η Ελλάδα παραλίγο να δει μια μεγάλη στρατιωτική ρήξη, αλλά το καθεστώς τη γλίτωσε, προς στιγμήν.

Κι εκεί, ο Νίκος Παππάς πήρε την ιστορία στα χέρια του.

Το «Βέλος»: Το καράβι της ελπίδας

Το πρωινό της 25ης Μαΐου, ο Παππάς, κυβερνήτης του αντιτορπιλικού “Βέλος”, αποχωρεί από τη ΝΑΤΟϊκή άσκηση και καταπλέει στο Φιουμιτσίνο. Αν και το Κίνημα είχε καταρρεύσει, εκείνος δεν άντεχε να σιωπά. Με τον ασύρματο του πλοίου απενεργοποιημένο για να μη δεχθεί εντολές επιστροφής, με το πλήρωμά του στο πλευρό του, έπραξε το ανήκουστο: κατήγγειλε διεθνώς τη Δικτατορία, ζητώντας πολιτικό άσυλο.

Η ενέργεια του Παππά είχε τεράστιο συμβολισμό: έδειξε στη διεθνή κοινή γνώμη ότι η Ελλάδα δεν ήταν όλη φασιστική, ότι υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις Ένοπλες Δυνάμεις άνθρωποι που πάλευαν για τη Δημοκρατία.

Το πολιτικό αποτύπωμα

Το Κίνημα του Ναυτικού μπορεί να απέτυχε επιχειρησιακά. Όμως πέτυχε πολιτικά: αποκάλυψε ρωγμές στο καθεστώς, έδειξε πως η στήριξή του από τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν ήταν καθολική και πως η Χούντα δεν ήταν παντοδύναμη.

Ο Παππάς έγινε σύμβολο τιμής και αξιοπρέπειας. Το όνομά του δεν είναι απλώς σελίδα στην Ιστορία, αλλά πυξίδα για κάθε άνθρωπο που πιστεύει πως η σιωπή δεν είναι πάντα επιλογή – καμιά φορά είναι συνενοχή.

Ένας ναύτης απέναντι στη θάλασσα της τυραννίας

Σήμερα, 12 χρόνια μετά την απώλειά του, ο Νίκος Παππάς παραμένει ζωντανός στις καρδιές όσων πιστεύουν ότι η Δημοκρατία δεν χαρίζεται – κατακτιέται. Το Κίνημα του Ναυτικού είναι μια υπενθύμιση πως ακόμα και μέσα στο σκοτάδι, κάποιοι κρατούν τη σπίθα αναμμένη. Όχι για δόξα, αλλά για ευθύνη. Όχι για συμφέρον, αλλά για Ιδέα.

Ας τον θυμόμαστε πάντα έτσι: στη γέφυρα του “Βέλος”, περήφανο, αλύγιστο, να χαράζει πορεία προς την Ελευθερία.

https://www.ertnews.gr/anadromes/nikos-pappas-o-kyvernitis-tou-antitorpilikou-velos-video