Οι ιστορικές Συναυλίες του Μανώλη Αγγελόπουλου στον Λυκαβηττό και το Ρατσιστικό Ξέσπασμα

Το καλοκαίρι του 1983, ο Μανώλης Αγγελόπουλος, η μεγάλη φωνή του λαϊκού τραγουδιού, έδωσε δύο ιστορικές συναυλίες στον Λυκαβηττό. Η πρώτη από αυτές, η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από την ΕΡΤ, πυροδότησε έντονες αντιδράσεις από μερίδα του καλλιτεχνικού και δημοσιογραφικού κόσμου, οι οποίοι μίλησαν για “ιεροσυλία” και επιτέθηκαν με σφοδρότητα στον καλλιτέχνη και το κοινό του.

Η Συναυλία της 19ης Ιουνίου 1983

Τη νύχτα της 19ης Ιουνίου 1983, το θέατρο του Λυκαβηττού γέμισε από έναν τεράστιο και διαφορετικό από το συνηθισμένο πλήθος. Ο Μανώλης Αγγελόπουλος, ο οποίος κατάγονταν από τη φυλή των Ρομά, είχε καταφέρει να κατακτήσει την καρδιά του ελληνικού κοινού και να αναδειχθεί σε σούπερ σταρ της εποχής. Παρά τη δημοτικότητά του, δεν ήταν όλοι πρόθυμοι να τον αποδεχτούν, καθώς ο Αγγελόπουλος αρνούνταν να υποταχθεί στις κυρίαρχες νόρμες της εποχής, παραμένοντας πιστός στην αυθεντικότητα του και τη μουσική του κληρονομιά.

Η ΕΡΤ αποφάσισε να σπάσει το άτυπο εμπάργκο που είχε επιβληθεί στον καλλιτέχνη και μετέδωσε ζωντανά τη συναυλία, την οποία είχε οργανώσει το περιοδικό “Ντέφι” στο πλαίσιο μιας σειράς ζωντανών εμφανίσεων λαϊκών καλλιτεχνών με τίτλο “Ελληνική Διασκέδαση”. Αν και τα επίσημα νούμερα τηλεθέασης δεν είναι γνωστά, είναι βέβαιο ότι χιλιάδες τηλεθεατές παρακολούθησαν το γεγονός, το οποίο αποτέλεσε σημείο καμπής για τη δημοτικότητα του Αγγελόπουλου.

Η συναυλία αυτή, στην οποία συμμετείχαν καλλιτέχνες όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Τάκης Σούκας, και η Οπισθοδρομική Κομπανία, ήταν ένα μουσικό γεγονός που έμεινε στην ιστορία. Στην ορχήστρα του Αγγελόπουλου διεύθυνε ο Νάκης Πετρίδης, ενώ τη συναυλία παρουσίασε ο ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος.

Τα Επεισόδια με την Αστυνομία

Η συναυλία, όμως, δεν πέρασε χωρίς προβλήματα. Η κοσμοσυρροή στον Λυκαβηττό ήταν τόσο μεγάλη, που η Αστυνομία, προκειμένου να περιορίσει την πίεση του πλήθους, άνοιξε αυθαίρετα τις πόρτες του θεάτρου, προκαλώντας χάος. Ο Στέλιος Ελληνιάδης, εκδότης του περιοδικού “Ντέφι”, αναφέρει ότι λόγω της αστυνομικής αυθαιρεσίας, η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Ο ίδιος, εξοργισμένος από τη συμπεριφορά των αστυνομικών, κατήγγειλε την ενέργειά τους από τη σκηνή και ζήτησε την αποχώρησή τους. Η αντίδρασή του προκάλεσε την απόφαση για τη σύλληψή του, αν και κατάφερε να διαφύγει και να κρυφτεί, με τη βοήθεια φίλων.

Η Ρατσιστική Αντίδραση και το Παραλήρημα

Η μετάδοση της συναυλίας και η παρουσία του Αγγελόπουλου στον Λυκαβηττό προκάλεσαν έντονη αντίδραση από συντηρητικούς δημοσιογράφους και “θεματοφύλακες” της τέχνης. Τα ρατσιστικά σχόλια ήταν αναρίθμητα, με αρκετούς να αναρωτιούνται πώς ήταν δυνατόν να παραχωρηθεί ο Λυκαβηττός στον “γύφτο”, ενώ άλλοι έκαναν λόγο για “ιεροσυλία”. Ο Φρέντυ Γερμανός χαρακτήρισε τον Αγγελόπουλο “δασύτριχο και δασύλαλο βάρδο”, ενώ η “Καθημερινή” μίλησε για “μουσικό και τηλεοπτικό αλαλούμ”. Άλλοι, όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλης και ο Αντώνης Καλογιάννης, εξέφρασαν αρνητική άποψη για τη συναυλία.

Ο Στέλιος Ελληνιάδης, σε κείμενό του, εξήγησε ότι το πρόβλημα δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι ο Αγγελόπουλος ήταν Ρομά, αλλά ότι “σήκωνε κεφάλι” και εξέφραζε τη φωνή ενός κόσμου που συχνά δεν είχε πρόσβαση στα ΜΜΕ και στην επίσημη πολιτιστική σκηνή. Ο ίδιος ανέφερε ότι αυτή η προβολή των λαϊκών καλλιτεχνών προκαλούσε εκνευρισμό σε εκείνους που ήθελαν να κρατούν τον κόσμο αυτό περιθωριοποιημένο και να απορρίπτουν τις φωνές του.

Επίλογος

Ο Μανώλης Αγγελόπουλος συνέχισε την πορεία του στον μουσικό κόσμο, δίνοντας τη δεύτερη συναυλία του στον Λυκαβηττό στις 20 Ιουνίου 1983. Έξι χρόνια αργότερα, στις 2 Απριλίου 1989, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή λόγω επιπλοκών από εγχείρηση καρδιάς, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια μουσική κληρονομιά. Σήμερα, αναγνωρίζεται ως μία από τις πιο σημαντικές λαϊκές φωνές της Ελλάδας, ενώ οι συναυλίες του στο Λυκαβηττό παραμένουν ένα σημείο αναφοράς στην ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.