Μια συγκινητική ιστορία που διαρκεί 75+ χρόνια. Από τις πρώτες ελπίδες έως τους σημερινούς πολέμους, η ανθρώπινη τιμή χάνεται στα ερείπια της βίας. Πότε θα σταματήσει αυτή η οδύνη;

Η ιστορία της Παλαιστίνης είναι μια ιστορία εκτοπισμένων, προσφύγων και οικογενειών που ζουν δεκαετίες κάτω από την απειλή του πολέμου, της κατοχής και της αβεβαιότητας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, η περιοχή μετατράπηκε σε επίκεντρο διεθνών συμφερόντων, αποικιοκρατικής πολιτικής και ανταγωνιστικών εθνικισμών.

Το 1948, με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν βίαια από τις εστίες τους — η γνωστή Nakba (“Καταστροφή”). Από τότε, η γη που για αιώνες φιλοξενούσε παλαιστινιακές οικογένειες, χωριά και πολιτισμούς, άρχισε να χάνεται κομμάτι-κομμάτι. Οι Παλαιστίνιοι έμειναν να παλεύουν για το αυτονόητο: το δικαίωμα στη γη τους, στην ειρήνη, στην ύπαρξη.

Χρονολόγιο των Εντάσεων

• 1917 – Διακήρυξη Balfour: Η Βρετανία δηλώνει την υποστήριξή της στη δημιουργία εβραϊκής εστίας στην Παλαιστίνη, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα δικαιώματα των Παλαιστινίων κατοίκων.
• 1947 – Απόφαση διαμελισμού του ΟΗΕ: Προτείνει διαχωρισμό εδαφών, με το μεγαλύτερο μέρος να αποδίδεται στο υπό ίδρυση Ισραήλ.
• 1948 – Ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ. Ακολουθεί ο Α΄ Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος. Περίπου 750.000 Παλαιστίνιοι εκτοπίζονται.
• 1967 – Πόλεμος των Έξι Ημερών: Το Ισραήλ καταλαμβάνει τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τα Υψίπεδα του Γκολάν και το Σινά.
• 1973 – Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ: Νέα πολεμική σύγκρουση, χωρίς αλλαγή κατεχομένων περιοχών.
• 1987-1993 – Πρώτη Ιντιφάντα: Ξεσπά λαϊκή εξέγερση των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα εδάφη.
• 1993 – Συμφωνίες Όσλο: Ορίζεται περιορισμένη παλαιστινιακή αυτοδιοίκηση, χωρίς οριστική λύση για τα εδαφικά και πολιτικά ζητήματα.
• 2000-2005 – Δεύτερη Ιντιφάντα: Βίαιες συγκρούσεις, εκατοντάδες νεκροί αμάχοι και από τις δύο πλευρές, με ιδιαίτερα μεγάλο τίμημα για τους Παλαιστινίους.
• 2005 – Το Ισραήλ αποσύρεται από τη Γάζα, αλλά επιβάλλει αποκλεισμό σε συνεργασία με την Αίγυπτο.
• 2008, 2012, 2014, 2021 – Επαναλαμβανόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα, με χιλιάδες Παλαιστίνιους αμάχους νεκρούς, καταστροφές σε υποδομές και κύματα προσφύγων.
• 2023 – Ο κύκλος αίματος επαναλαμβάνεται με τη μεγαλύτερη, ίσως, κλιμάκωση από την έναρξη της σύγκρουσης: σφαγές αμάχων και από τις δύο πλευρές, αλλά με ανυπολόγιστο κόστος για τον άμαχο παλαιστινιακό πληθυσμό που ζει εγκλωβισμένος στη Γάζα.

Και όμως, παρά τις δεκαετίες του πόνου, ο παλαιστινιακός λαός παραμένει όρθιος, κρατώντας ζωντανή την ελπίδα για δικαιοσύνη, ανεξαρτησία και ειρηνική συνύπαρξη. Οι εικόνες των γυναικών που θρηνούν, των παιδιών που παίζουν στα χαλάσματα και των προσφύγων που συνεχίζουν να ελπίζουν, υπενθυμίζουν πως πίσω από κάθε στατιστική βρίσκονται ανθρώπινες ζωές.

Η ιστορία συνεχίζεται. Η ελπίδα παραμένει.

Ίσως η ειρήνη να ξεκινάει όταν:

• Οι Ισραηλινοί θυμούνται τη Νακμπά
• Οι Παλαιστίνιοι αναγνωρίσουν το Ολοκαύτωμα
• Και οι δύο πλευρές σταματήσουν να βλέπουν θύματα μόνο στη δική τους πλευρά

“Η ειρήνη δεν χρειάζεται ήρωες, χρειάζεται ανθρώπους που τολμούν να πουν: ‘Βαρέθηκα να μισώ.'”